2007 is voor mij nu al het jaar van de bijzondere concerten. Begin dit jaar een geweldig Clap Your Hands Say Yeah gezien en snel daarna zat ik vooraan bij Damien Rice in de HMH. Rufus Wainwright in de Oosterpoort was intiem en onvergetelijk en vorige week was daar North Sea Jazz, waar ik kennis heb gemaakt met wereldmuziek van formaat; Africando en Soothsayers zijn ontdekkingen!
De ontdekking die ik in 2001 deed, stonden vrijdag in de Melkweg, The Bees. Muziek dat je doet verlangen naar het liggen in een hangmat. Laid back sixties geluid, mooie samenzang, beatles-melodieen en vooral veelzijdigheid. Er is geen band die zoveel verschillende genres combineert en hier hun eigen geluid mee creeren. En niet onbelangrijk, ze vinden zichzelf iedere keer opnieuw uit. Was het debuutalbum 'Free The Bees' erg laid-back met reggaeinvloeden, kregen we daarna ineens een meer 60's rock-georienteerd album. Het derde album 'Octopus' is een combinatie van beide. En daarmee krijgt de band een eigen gezicht.
Met nummers als 'Angryman', 'Sunshine' en 'Better days' waaide een zacht zomers briesje door de Melkweg. En echt spelen kunnen ze bij The Bees wel. Een ding dat de band tegenwoordig zo belangrijk vindt. Zo wisselen de bandleden bijna om het nummer van instrument. Alleen de toetsenist (op zijn hammond) blijft op zijn stekkie. De laatste uitgebrachte single 'Listening man' past geheel in de sfeer van de avond, maar ook de 60's rock in 'Wash in the rain' en 'These are the ghosts' blijkt het publiek te imponeren. Het slotakkoord is het soulvolle 'Got to let go'. Amsterdam wordt bedankt. Waar The Bees zijn, is het zomer!
De ontdekking die ik in 2001 deed, stonden vrijdag in de Melkweg, The Bees. Muziek dat je doet verlangen naar het liggen in een hangmat. Laid back sixties geluid, mooie samenzang, beatles-melodieen en vooral veelzijdigheid. Er is geen band die zoveel verschillende genres combineert en hier hun eigen geluid mee creeren. En niet onbelangrijk, ze vinden zichzelf iedere keer opnieuw uit. Was het debuutalbum 'Free The Bees' erg laid-back met reggaeinvloeden, kregen we daarna ineens een meer 60's rock-georienteerd album. Het derde album 'Octopus' is een combinatie van beide. En daarmee krijgt de band een eigen gezicht.
Met nummers als 'Angryman', 'Sunshine' en 'Better days' waaide een zacht zomers briesje door de Melkweg. En echt spelen kunnen ze bij The Bees wel. Een ding dat de band tegenwoordig zo belangrijk vindt. Zo wisselen de bandleden bijna om het nummer van instrument. Alleen de toetsenist (op zijn hammond) blijft op zijn stekkie. De laatste uitgebrachte single 'Listening man' past geheel in de sfeer van de avond, maar ook de 60's rock in 'Wash in the rain' en 'These are the ghosts' blijkt het publiek te imponeren. Het slotakkoord is het soulvolle 'Got to let go'. Amsterdam wordt bedankt. Waar The Bees zijn, is het zomer!
Reacties
Een reactie posten