De nieuwe cd van Beck is uit. In de platenzaak valt ‘The information’ meteen op. Het is een lege hoes. Je weet dat er iets mist, maar wat? De creatieve Beck heeft bedacht om de koper, die lege hoes zelf te laten ontwerpen met stickers. De stickers zitten in de hoes verborgen. Op deze manier heeft ieder zijn eigen ‘unieke’ hoes.
Waar Beck Hansen niet aan gedacht heeft, is dat de cd in Amerika niet meetelt voor de verkoopcijfers. Oftewel, het album komt niet in de hitlijsten te staan. De cd bevat namelijk een DVD en dus deze stickervellen. Voor bepaalde critici te veel extra materiaal bij de cd, wat niet eerlijk is ten opzichte van medemuzikanten. Zelf heeft Beck er weinig problemen mee. Ook deze ophef in de media is een vorm van publiciteit, wat de verkoop zeker niet in de weg staat. Het is overigens niet de eerste keer dat er stickers worden toegevoegd om de cd zelf te ontwerpen. Bij Sonic Youth's Experimental Jet Set, Trash And No Star was dit ook mogelijk, net als bij Chat And Business van Ikara Colt. Hierbij kon je stickers in de vakjes op de voorkant van de hoes plakken. In mijn achterhoofd speelt hierbij de vraag: “Is de vorm nu belangrijker dan de inhoud?” Op deze vraag hopelijk later antwoord.
En na de ophef over de randzaken, die misschien wel heel belangrijk zijn, toch maar even de hoofdzaak oppakken, de muziek. Zijn vorige album ‘Guero’, was vooral zomers met nummers als ‘Girl’ en ‘Black Tambourine’. Zijn nieuwste album is te vergelijken met ‘Guero’, maar klinkt over het algemeen toch wat meer ingetogen. De tweede track ‘Think I’m in love’ bevat een duidelijke combinatie van Folk en Hiphop, die we van Beck gewend zijn. Tussen de relaxt gezongen coupletten en refreinen weer veel gebruik van geluidjes, effecten en onduidelijkheden die de leegte opvullen. De strijkers aan het eind van het liedje, geeft de song een Beatles tintje. Cellphone’s Dead blijft in de lijn van de tweede track. De song ‘Strange Apparition’ is vooral bijzonder door het opzwepende pianootje dat de aandacht vasthoudt.
‘New Round’ is een rustpunt op de cd dat weliswaar de veelzijdigheid van de zanger laat horen, maar waarbij hij niet op zijn best is. Er zijn overig weinig songs op het album, waarbij Beck compleet los gaat. Met ‘los gaan’ bedoel ik voornamelijk liedjes als ‘Sexlaws’ en ‘Mixed Biznis’. Beide uit 1999, afkomstig van het funky album ‘Midnight Vultures’.
De snelle rapteksten op ‘We Dance Alone’ doen mij denken aan liedjes van The Fun Lovin Criminals. Het experimentele ‘Motorcade’ is vooral verrassend en bijzonder door de combinatie van dub, drum & Bass, electro en de melodieuze zang in het refrein. De titelsong ‘The information’ bevat zware hiphopbeats, die langzaam overlopen in mysterieuze geluiden en vrouwenstemmen. Het liedje ‘Movie Theme’ is dromerig en tegelijk prachtig. Het zou gerust op de soundtrack van een mooie natuurfilm kunnen staan.
Het album klinkt als pop, met ingetogen lounge en hiphopbeats. Als het aan mij ligt, doet de inhoud niet onder aan de vorm. Feit is dat Beck altijd al een eigenzinnige artiest is geweest. Een ludieke presentatie van een cd is daarom ook wel passend bij hem. En nu ga ik fijn plakken en knutselen!
Reacties
Een reactie posten