"Ik zou willen drummen als Chris "daddy" Dave, bassen als Pino Palladino, gitaarspelen zoals Jesse Johnson dat doet en willen zingen en performen als Michael Eugene Archer, oftewel D' Angelo. Maandagavond (2 maart) stond The Black Messiah in een uitverkocht Paradiso. Een bijna tweeënhalf durende show van de king of neo-soul in topvorm. Energiek, puur en intens.
Na een duistere en tegelijk indrukwekkende opening volgde de rauwe romantiek van 'Feel Like Making Love' en 'Really Love'. Als een heuse James Brown leidde hij zijn band en hield iedereen voortdurend scherp. Het zorgde voor een uitzinnig publiek, met name bij de classic 'Brown Sugar', gespeeld in hoog tempo en met een flinke portie funk. Vanaf dat moment ging het dak eraf, met lange opzwepende en hypnotiserende grooves van 'Sugah Daddy','Left & Right' en 'Lady'. De I love you's uit het publiek werden liefdevol ontvangen en tussen de noten door beantwoord met "I love you too". De passie droop er af. D' Angelo had een soulfeest georganiseerd en hij had ons allemaal persoonlijk uitgenodigd, zo voelde het.
Het concert eindigde met 'Till It's Done' (tutu) en een extra lange versie van het bekende 'Untitled' (How Does It Feel), waarbij de bandleden één voor één het podium verlieten met een uitbundig applaus. Het grootste applaus werd bewaard voor het einde. Dat was natuurlijk voor "de verlosser" zelf: D'Angelo. Het fenomeen is terug. En hoe!"
Reacties
Een reactie posten